Anecdotal Evidence

There is no such thing as liturgy in Tamil, is there? We have devotional Bhakthi literature in spades. That is completely different and quite complementary.But what is exclusively Tamil archanai!? Even now, a bhattar does a nAmAvaLi based archanai in Sanskrit and then recites a pAsuram to round things off. What is being asked now is to give the devotee an option to completely excise the Sanskrit archanai and have something exclusively in  Tamil.  All this comes from an animus cultivated by - to put it charitably - strained arguments that, there existed a time when Agamic temples did not have Sanskrit incantations. Or worse, even if nothing of that sort ever existed, the time has come to expunge them.   This demand proceeds from the weak assumption that the devotee is the customer and he would wish to ‘understand’ the incantations made on his behalf. And this wish needs to be catered to. This line of argument was popularized in TN politico-cultural sphere and achieved...

முனைவர். வினோத் ராஜன் ( அவலோகிதம் புகழ் ), யுனிகோட் ஸங்கத்தார்க்கு ஸமர்ப்பித்த விஞ்ஞாபம் கண்டோம் . இதற்கு விரோதபிப்ராயங்கள் எழுந்துள்ளனவாம். தெலுங்கு பாஷையின் ப்ரயோக லிபியில், தமிழின் ப்ரத்யேக அக்‌ஷரங்கள் இரண்டினை ஸங்கமஞ் செய்வதால், தெலுங்கின் ஆதார ஶ்ருதியே க்‌ஷீணித்துப் போகும் என்றும்; நாளை பிற பாஷைகளுக்கும் இந்த ஸ்திதி ஏற்பட்டுவிடும் என்ற அதீத ஜாக்ரதை உணர்வும் மேலிட்டிருப்பதை அறிந்தோம்.  இதுகாறும் தேவநாகரி லிபி அறியாத, எம்மைப் போன்ற தமிழர், ஸமஸ்கிருத ஶ்லோகங்களை, ஸமஸ்கிருதம் என்று நன்கறிந்து  (அது தமிழென்று சற்றும் மயங்காது) ஓரளவாவது மூல ஒலி துல்லியத்துடன் வாசிக்க இயைவது கிரந்தானுஷ்டாத்தாலே அன்றோ? என்ன ஒன்று, நம்மூரில் கிரந்தம் புழங்கியதற்கு நீண்ட நெடும் சரித்திரம் உண்டு. அதனால் ' கிரந்த அக்‌ஷரங்கள் தமிழ்தட்டச்சுப் பலகையில் இருக்கலாமா கூடாதா? ' என்பதெல்லாம் ஒரு கேள்வியே அல்ல.  சரித்திரத்தில் இருந்திருக்கிறது, அதனால் தட்டச்சு பலகையில் இருந்தாகவேண்டும். அவ்வளவு தான். 

சிந்தாமணியைப் பதிப்பிக்கும் பொருட்டு உ.வே.சா சென்னை வருகிறார். அவர் வந்திருப்பதைக் கேள்விப்பட்டு சக்கிரவர்த்தி ராஜகோபாலாசாரியார் (இவர் வேறு) வந்து, அவர் நன்கு ஆய்ந்து உரை எழுதி இருப்பதை பாராட்டுகிறார் “எந்த அச்சுக்கூடத்தில் பதிப்பிக்கலாம்?” என்று ஆலோசிக்கையில் அவர், “சூளை அவதானம் பாப்பையர் வீதியில் திராவிட ரத்னாகரம் என்ற பெயருள்ள அச்சுக்கூடமொன்று இருக்கிறது. அதன் சொந்தக்காரராகிய ஸ்ரீ த. கோவிந்த ஆசாரியார் என்பவர் என் நண்பர். மிகவும் யோக்கியமானவர். செட்டியாரவர்களுக்கும் தெரிந்தவர்” என்றார். “நீங்கள் சொல்வது எனக்கு நல்ல சகுனமாகத் தோற்றுகிறது; தமிழ்க் கடல் என்னும் அர்த்தத்தைத் தரும் திராவிட ரத்னாகர அச்சுக்கூடத்தில் சிந்தாமணியைப் பதிப்பிப்பது மிகவும் பொருத்தமே. சிந்தாமணி ஒரு கடலில் தானே தோன்றியது? தமிழ்ச் சிந்தாமணி தமிழ்க் கடலிலிருந்து வெளிவருது நன்மையே” என்று என் சந்தோஷத்தையும் உடன்பாட்டையும் தெரிவித்துக்கொண்டேன். - என் சரித்திரம், அத்தியாயம் 95

There was a time, not too long ago, when it wasn't dissonant to say so. In his foreword to Kamaraj writes:

நேற்று ரயில்பயணத்தில் தீராநதி, விகடன், நக்கீரன் - வாங்கிப்படித்தேன். மூன்றுமே வெவ்வேறு வகையில் படிக்கமுடியாதபடி இருந்தன. சராசரி இந்திய ஆங்கிலப் பத்திரிகைகளின் உரைநடை தரத்தைக் கூட எட்டமுடியாதபடி தமிழ்ப்பத்திரிகைகள் இருக்கின்றன. 'கட்டுரைகள் சகிக்கமுடியாதபடி மேலோட்டமாக இருக்கின்றன' என்பது என் மேலோட்டமான அபிப்ராயம். "சராசரி வாசகர்..." என்று ஆரம்பிக்கும் சொற்றொடர்களில் எதிர்வாதம் தொடங்கும் என்பதால், நக்கீரன், விகடனை விட்டுவிட்டு, சற்றே high-brow வாசகர்களுக்கான தீராநதிக்கு வருகிறேன். நவீனத்துவம்: மேற்கும் கிழக்கும் என்று ஒரு தொடர். மோனிகா என்பவர் எழுதுகிறார். ஓவியம் பற்றிய தொடரா, இல்லை எல்லா கலைகளைப் பற்றியும் எழுதி வருகிறாரா என்று தெரியவில்லை. ஆகஸ்ட் இதழில் அத்தொடரின் எட்டாம் அத்தியாயம் வந்திருந்தது: ஓவியர் எப்.என்.சூசா பற்றி எழுதியிருக்கிறார்.

மலையிலிருந்து கல்லை எடுத்துவந்து தலையில் போட்டால், தலைவலி போமென்று ஒரு பாடலில் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. அசந்தர்ப்பமாக இது தோன்றும். ஆனால் தலைவலியை நிவர்த்திக்கக்கூடிய ஒரு செடிக்கு கல்லையென்பது ஒரு பேரென்று அறியவேண்டும். இங்ஙனமேயுள்ள தமிழ்வைத்திய பரிபாஷைகள் மிக அதிகம்   - உ.வே.சாமிநாதையரவர்கள் (சங்கத் தமிழும் பிற்காலத் தமிழும்)

    Today morning was well spent at a function releasing the Prof.Pasupathy 's 'கவிதை இயற்றி கலக்கு'. The book is a compilation of a series introducing traditional Tamil poetic grammar, that he wrote over a period of three years in mayyam.com     I had the chance to listen to Thiruppoor Krishnan, Vetriazhagan, Thamizhazhagan and Ilandhai Ramaswamy's speeches. Thoroughly enjoyable. The release was organized by Bharathi Kalai kazhagam in Adyar.

When I was 12 my favorite book was the dictionary. My ambition was one day to have spoken all the words in it. Naturally I would not have the occasion to do so. I also lack the inclination to do so for many of the words (particularly those which are sl. derog. taboo ) Knowledge of synonyms taught me that no word is indispensible. And that the fancy of a new word would never draw to me enough to change my vocabulary (if at all it were to come to that). Meaning was washed off expressions. What remained was 'going through the motions' of saying them. Reader : I surmise sir, that you are now devoted to pursuing the reclamation of meaning. Poet : Nah...I am only pursuing a humourous nugget so I can frivolize this post Reader : Frivolize ? Poet : I just wanted to use that word

We Tamils are Hindians too. We bellow hoarse about how annoyed we are with Hindians who land in Rameshwaram and expect to be spoken to in Hindi. However when we travel to any place in the South we expect to be understood in our pristine, divine, classical, ancient tongue by the locals, who - after all, we say, only speak a minor linguistic variant. Much worse, the brethren invariably oblige. "That's not true of all us" you say, well its not true of all Rameshwaram visiting Hindians I will say. Then we can talk about percentages and relative weights of our - heh heh - anecdotal evidence (sheesh !) "Kadubu bEku. undhA ?" I ask in my uncertain linguistic babytalk and the waiter pours sweet sambhar on my enthusiasm with "illai saar. Idli veNumA ?" For a state which has its own flag, the part of Karnataka I visited was too all-welcoming. Particularly Mysore. So much so that I couldn't get a taste of the local cuisine. So most of my conversations went l...

"My boy" said the editor biting into his cigar and letting a puff of smoke envelope his person. He rocked a bit on his reclining chair and toyed with his suspendor straps and continued "we need something new here" " First things first" I said in way of an ahem, "your 'my boy'ness is misplaced. You see, you aren't exactly the blow-hot blow-cold, talent managing rag runner. You are like a publishing consultant guy who will give me inputs. That is all" "Grhmmph" he replied to my curtness, as his smog thickened. "And could your dress be any more clichéd ? Next you'll want me describing your whiskers and liquor cabinet, so we are switching to dialogue mode rightaway",I sai.. Editor : Grhmmph.. Me : Well ? Ed : There is so much about you that the literary public should know Me : Maybe, but this is a family blog, not a tabloid Ed : No no.., what I mean is you could say write a travelogue Me : Pah..I can't even br...

DAE: So, it's been a while, how are things... Me: Writer's blog I guess DAE: Very funny. You know that's not what I meant (crooked grin) Me: Oh ok....well nothing much actually. We are mamihlapinatapai 'ing DAE: Oh I see Me: No you don't.We do.Tee hee DAE: Ugggh ! Grow up will you

Quaint stories are indeed pretty But with them you only get so far Just for a moment stop being witty And write a story that's rated R Regular readers of this blog would know that my sentiments towards the Hindi language aren't exactly what one would call 'fond'.Gobind Ballab Pant shakes his head in disgust. And it took some explaining (to myself too) to establish that it was only socio political and nothing purely linguistic.But of late I have been trying to question these things about my 'beliefs'. I try to sift out some which were perhaps not quite true but just forceful self-reiterations (please do not try this at home). And so the pure linguistic question came up and I was sifting through memories to see what went wrong between Hindi and me. I never believed in this 'relative ease of learning' that is widely touted as Hindi's usp. For instance, you have to know the words for the numbers from 1 to 100 in order to know the words for the numbers fr...

I have this intense need to understand words in songs. As none of you knows the real reason, I can dramatize a flashback: My foray into learning singing was cut short when my teacher wouldn't accede to my demand for explaining the lyric: pilachinapalukavunalukakurA. Cut to today. I have been quite taken by Amit Trivedi's latest song : Iktara And to iron out the niggle of not being able to enjoy the song fully I googled up lyric translations done for the benefit of the Hindilliterate rest of us in We, the nation . The word manvA personifying 'mann' at the head of the song was quite interesting. Not sure if that is something Javed Akthar cooked up or it is a prevalent usage - it ties into the beckoning I am familiar with (in a not so previous jenmam I used to respond to PrabhuA). Interesting particularly because it is a personification that used to exist in poems in Tamil. In the very first poem of the thiruvAimozhi, nammAzhwAr's last line reads: துயரறு சுடரடி தொழுது ...

"...lots of dialogues are in Maharashtrian" Overheard at Sathyam when watching Kaminey ...we shall redeem our pledge, not wholly or in full measure, but very substantially.

I forsee an Ambedkar-style caged existence for Thiru VaLLuvar. Was googling up his opposite number, who is coming up in Natesan Park as a compromise measure. The man who took up the modest moniker Sarvajna , immediately caught my fancy with: " Dinner without butter milk is like a lady without shy".

Colleague- trying to sound prompt - on a call with a new phoren client, with a prospective long term relationship ahead: We will do the analysis today only

Accent is something other people have. Kind of the same with colloquialism too. I came to realize only when I moved to Chennai that many of the bread-and-butter usages in my Tamil were local to Madurai. However certain colloquialisms seem to be chaste expressions that have lost currency in the more 'formal' language that exists today. I keep running into them very now and then. Here's the most recent one... மொத்து a common expression for 'a good thrashing' is something I haven't heard outside Madurai. Yesterday I was in Thiruvaathavoor. Birthplace of the poet-saint ManickavAsagar. The temple of had a sannidhi for him with one of his poems written in a plaque outside. Describes legends about SivaperumAn including the story of how he was whipped by a Pandiyan King. பண்சுமந்த பாடற் பரிசு படைத்தருளும் பெண்சுமந்த பாகத்தன் பெம்மான் பெருந்துறையான் விண்சுமந்த கீர்த்தி வியன்மண்ட லத்தீசன் கண்சுமந்த நெற்றிக் கடவுள் கலிமதுரை மண்சுமந்து கூலிகொண் டக்கோவால் மொத்துண்டு புண்சும...

I'm reading a book by Su.Ki. Jayakaran on Lemuria aka the lost Kumari continent. (குமரி நில நீட்சி by kalachuvadu publications). He traces the history of the pseudo-scientific Lemurian myth, its growth into a holy-cow, colonial politicization of Indian archaeology, anthropological history of India, polemics of linguistic research etc. He dismantles the myth effortlessly by simply showing the quality of 'historical research' that has been done around this subject and placing the evidences that has come from more obviously pertinent oceanographic tools that have been applied very late. This post is not about Lemuria. The book is written directly in Tamil and not translated into Tamil from English. Jayakaran is the brother of the more popular columnist Theodore Bhaskaran - who writes about environmental issues and ornithology and is also a national award winning film hisorian. He contributes to the Hindu as well notable middle-brow journals in Tamil. Jayakaran too contributes...

Buffalo buffalo Buffalo buffalo buffalo, buffalo Buffalo buffalo So, next time something doesn't make sense here, dear reader, you have only yourself to blame.

The airlines announcer can't say this the last boarding call , when it quite clearly is not. She can't say this is a final boarding call - which, while being the most honest thing to say is unlikely to achieve a thing. So the poor dear says: " this is final boarding call... ". And you thought Indians were just careless with prepositions !