Anecdotal Evidence

  கரந்திருந்து ராவகன்  சரந்தொடுத்த தால்கொலோ              புரந்தரந்தன் மைந்தனும்  நிரந்தரத்தி லொன்றினான் வரந்துரப்ப தாதையாற்  சுரந்துணிந்த மைந்தனின்            பரந்தமைந்த வில்லெழு மரந்துளைத்த வண்ணமாய் உரந்தணிந்த வர்ச்சுனன் இரந்துணர்ந்த  கீதையாற்            கரந்திணிந்து கௌரவர் திரந்தொலைந்து போயினார்  உரந்தெளிப்ப தும்பயிர் தரந்திளைப்ப  தும்பணி              சிரந்திணிந்த கீழ்மைகொல் நிரந்தராயெ நாதியே  வகை: எண் சீர் விருத்தம் அடி:  கருவிளங்காய் கூவிளம் என்ற பிணை X 4 பதம் பிரித்து கரந்து இருந்து ராவகன்  சரம் தொடுத்ததால் கொலோ           புரந்தரந்தன் மைந்தனும்  நிரந்தரத்தில் ஒன்றினான் வரம் துரப்ப தாதையால்  சுரம் துணிந்த மைந்தனின்          பரந்து அமைந்த வில் எழு மரம் துளைத்த வண்ணமாய் உரம் தணிந்த அர்ச்சுனன் இரந்து உணர்ந்த  கீதையால்          கரம் திணிந்து கௌரவர் திரம் தொலைந்து போயினார்  உரம் தெளிப்பதும் பயிர் தரம் திளைப்பது உம் பணி            சிரம் திணிந்த கீழ்மை கொல் நிரந்தரா என்  நாதியே உரை Because Rāghava shooting his arrow while hiding, the son of Indira (Vāli), became one with eternity  Chased

 In the original story of Sakuntala, as told in the Mahabhratha, there is no ring. Sakuntala appears in Dushmanta's court with their son and requests Dushmanta to declare him the heir to his throne, as he had promised her, before their gandharva vivāham. Though Dushmanta very much remembers their encounter (and thus recognises legitimacy of the claim), he still pretends not to remember and asks her provocative, insulting questions in his court.  But he is ' being cruel only to be kind '. For, this sets the dramatic stage for  a fine articulation of her case by Sakuntala, which ends in the divine voice from the sky, declaring her to be true and for Dushmanta to accept her and their son. And then, Dushmanta tells his courtiers that he always knew but his word would have been insufficient proof to the court. We are of course, more aware of the storyline of KāLidāsa's play abhijñānasākuntalam, where the poet made significant departures. The elevation of the 'word/memory

  மண்நசையும் பொன்நசையும் ஒண்ணசையும் ஒன்றிசைய மண்ணசையும் புண்நசையும் மன்நசைய எண்டிசையும் தன்னிசையே என்றுசெயும் விண்ணிசையா தென்நசையும் நன்நசையோ புன்நசையோ என்னசெயும் விண்நசையை என்நசையாய் உண்நசைய கண்ணசையாய் வண்ணசையே வகை: கலித்துறை ஓசை: ஏந்திசை செப்பலோசை பதம் பிரித்து மண் நசையும் பொன் நசையும் ஒண் நசையும் ஒன்று இசைய மண் அசையும் புண் நசையும் மன் நசைய எண் திசையும் தன் இசையே என்று செயும் விண் இசையாது என் நசையும்  -நன் நசையோ புன் நசையோ - என்ன செயும்? விண் நசையை என் நசையாய் உள் நசைய கண் அசையாய்! வள் நசையே! உரை நசை என்றால் விருப்பம் மண் நசையும் பொன் நசையும் ஒண் நசையும் ஒன்று இசைய மண் அசையும் மண் மீதான விருப்பமும் பொன் மீதான விருப்பமும் (ஒண் = அழகு) அழகு மீதான விருப்பமும் (இசைய = பொருந்த) ஒன்றாக பொருந்தும்போது மண் அசையும் When the desire for land, gold and beauty come together well - the earth is turned over. புண் நசைஇ மன் நசைய எண் திசையும் தன் இசையே என்று செயும் புண்ணை விரும்பும் மன்னன் நசைய - வீரத்தழும்பேற்கத் துணியும் மன்னன் விரும்ப எண் திசையும் - எட்டு திக்குகளிலும் தன் இசையே என்று செயும் - த

Akeel Bilgrami             Akeel Bilgrami, in his recent essay  attempting to unpack Gandhi's views on caste, frames the approach as one grounded in a view of the pre-modern, pre-capitalist society as distinctly different from viewing the members of society as merely constituents of an economy. This, he argues  is the key to understanding the evolution of Gandhi's stance on caste.             This instructive essay is, in some ways, an elaboration of his  interview to Frontline in 2018 , where he mused on the tension inherent in the slogan:   Liberté, égalité and fraternité, and the points at which the Marxian and Gandhian outlook towards this tension,  overlap and distinctly depart from one another.              The crux of Gandhi's conundrum that folks across the political spectrum can relate to is what Bilgrami succinctly states thus: to retain caste was to resist the market ideal that undermined traditional social relations by setting up the freely saleable labour of at