Anecdotal Evidence

வாதாம் பலகலை கற்றுவந் தாலுமிவ் வையகத்தில் ஏதாம் புனைநலம் இல்லான் எழில்? நல் லிடமுந்தந்து பீதாம் பரற்கொரு பெண்தந்த பாற்கடல் பின்புவந்த வேதாந்த வித்தெனும் வானாம் பரற்கு விடந்தந்ததே விளக்கம்: ஒன்றோடொன்று மாறும்படியான பல கலைகளை கற்று வந்தாலும் (கற்று உவந்தாலும்) இவ்வுலகத்தில் ஆடையணிகளால் நிறைந்து விளங்கும் தோற்றம் இல்லாதவற்கு அமைந்த அழகால் என்ன பயனாம்? பீதாம்பரத்தை தரித்து வந்த திருமாலுக்கு பாயல் கொள்ள நல்லதோர் இடத்தோடு திருமகளையும் தந்த பாற்கடலானது , பின்பு (பாம்பணிந்து, புலியதளாடை தரித்து வந்த) வேதாந்தத்திற்கு முதல்வன் என்னும், வானத்தை ஆடையாகத் தரித்த சிவபெருமானுக்கு விஷத்தை அல்லவோ தந்தது! - தனிப்பாடற்றிரட்டு தஞ்சை சரசுவதி மகால் நூலகம்

நாளை கிருஷ்ண ஜெயந்தி. அதை முன்னிட்டு ஒரு சிற்றுரை: குறிப்பிட்ட பாடல்கள்: தாய்முலைப் பாலில்  அமுதிருக்கத் தவழ்ந்து தளர்நடை இட்டுச்சென்று பேய்முலை வாய்வைத்து நஞ்சையுண்டு பித்தனென்றே பிறர் ஏசநின்றாய் ஆய்மிகு காதலோடு யானிருப்ப யான்விட வந்த என் தூதியோடே நீமிகு போகத்தை நன்குகந்தாய் அதுவும் உன் கோரம்புக்கு ஏற்குமன்றே (701)

I was watching Inception yesterday. Easily the most affecting love-story I have watched in a while, is that of Mal-Cobb. A love, whose intensity excludes the whole world, which is fraught with fickle uncertainties. A love that instead builds an infinite and eternal universe, so as to do justice to the demands of togetherness. The defining moment in the film pits the wholesome, but elusive, 'reality' of one's lover against a one's perception ('projection' to use the film's vocabulary) of the lover. Note : a projection is NOT a comfortable assemblage of attributes from a wishlist (right mix of traditional and modern, clean habits). It is a much more complex and earnest representation of all that one has taken the other person to be. Indeed, it  is borne out of the depths of one's understanding of the other person. So, if a 'projection' is everything one understands the other to be, then why would it be lesser than what 'is'

A few days back I managed to catch Thevar Magan and, as is my wont whenever I watch it, started raving about it. This time I also managed to have a conversation about it with @kalyanasc on twitter. Following the principle of 'Have Blog. Will Archive", I thought I'd post it here. Oh, the things I do for posterity! @ dagalti How much credit would like to give the late Bharathan? It is also beautifully photographed, especially Gowthami #ThevarMagan — Kalyan Raman (@kalyanasc) June 10, 2012 @ kalyansc I know nothing of Bharathan's works actually.I don't think his only other Tamil film (Avarampoo, (cont) tl.gd/hpiuov — dagalti (@dagalti) June 10, 2012 Credit Sharing - local-flavour I know nothing of Bharathan's works actually.I don't think his only other Tamil film (Avarampoo, which is a remake of his Malayalam film based on Padmarajan's script) reflective all the nice things I hear about him. Moreover, I am very partial to writers. Par

பதில் தெருக்களில் திரிந்தேன். வானக் காட்டிலே மாலைப்போதின் குழப்பத்தில் சிக்கிக்கொண்டேன். நான்நின்றால் தானும் நின்று நான் சென்றால் தானும் மேலே தொடர்கிற நிலவைப் பார்த்தேன். வானத்தில் வர்ணக்கோலம் விசிறிடத் திகைத்த மீனைப் போய்க் கொத்தும் பறவை போல ஒரு கேள்வி மனசுக்குள்ளே. என்னடா செய்வாய் தம்பி பெரியவன் ஆனபின்பு என்றொரு கேள்வி கேட்டார் இளமையில் சிலபே ரென்னை, அன்று நான் அதற்குச் சொன்ன பதிலொன்றும் நினைவில் இல்லை இன்று நான் என்ன சொல்வேன்? அதைக் கேட்க அவர்கள் இல்லை. - ஞானக்கூத்தன் 28 , 27 , 26

Acutely aware of my age when I see something written nearly a decade ago. But the operating principle is: Have blog. Will archive. Complications He thought about that day back then. She had lain there sedated. Her lithe frame propped at an angle in the hospital bed. Her head dropped on one side as she slept with her mouth open.She didn't look particularly attractive with her hair forcibly bunched together and with the ugly polka dot hospital gown losing her gentle curves.The angled bed caused an unnatural lump near the tummy that was unlike her. I.V.s were running into her left arm making a show of the greenish veins in her pale white hand. In her right arm there was gauze strapped over the wrist she had slit. He sat to her right looking fixedly at the bandaged wrist. The gauze was a turning a faint yellow near the veins. That is where she wore the face of her watches: on her right hand and facing inwards. He thought she was an intelligent girl. "I can't

A writer is supposed to be just a regular guy with an eye open for irony and meaning. Fine. But then he needs to be able to handle the question he asks himself 'If so, then what do I bring to the table?' I went to two libraries today. Nothing ironic thus far. The Anna centenary library was exceedingly well stocked. It seemed to stock even those books that academics would write to keep tenure and you feel special for sniffing out and reading. Just that they are not open to membership yet. You are welcome to park yourself in their excellent premises for the day, browse through shelf after shelf and try and read as an enviable view of the city competes for attention. But no borrowing. And the folks were clueless about plans to open up memberships. 'Check the newspapers' I was told.

I find it amusing when people get annoyed by imprecise use of words and sloppy analyses in what they read. It's like they feel the world owes them sense and consistency. All these angry people are likely to call their expectations 'reasonable'. They are disappointed with people who talk without knowing what they are talking about. And they go ballistic when the said writer is, say, a journalist, who is 'paid to write'. That line of argument is something I am particularly uncomfortable about. Of course I have my own things to rant about -sloppy Tamil in advertisements, to name one. But I never ever find myself arguing with a columnist/blogger too much about the point he makes. Making fun behind his back - sure, count me in. Arguing/confronting - no.

Rama knocks off Ravana's crown with a single arrow. And then,.. மாற்ற அருந் தடமணி முடி இழந்த வாள் அரக்கன், ஏற்றம் எவ் உலகத்தினும் உயர்ந்துளன் எனினும் ஆற்றல் நல் நெடுங் கவிஞன் ஓர் அங்கதம் உரைப்ப போற்ற அரும் புகழ் இழந்த பேர் ஒருவனும்-போன்றான் The powerful demon stood having lost his peerless crown (in a whiff), much like someone of great wordly standing, losing fame and stature, due to a single satirical piece of a gifted poet. Whoa!

Every poet really writes only one poem over and over again - Theodore Roethke A certain critic — for such men, I regret to say, do exist — made the nasty remark about my last novel that it contained ‘all the old Wodehouse characters under different names’. He has probably now been eaten by bears, like the children who made mock of the prophet Elisha: but if he still survives he will not be able to make a similar charge against Summer Lightning. With my superior intelligence, I have outgeneralled this man by putting in all the old Wodehouse characters under the same names. Pretty silly it will make him feel, I rather fancy. P. G. Wodehouse - Summer Lightning, Preface (1929) 77ல் எழுதின என் கவிதைகளைப் படிக்கும்பொழுது ஒருவிதமான சந்தோஷமும், பெருஞ்சோகமும் சூழ்கிறது. ஏன்னா, அதிலிருந்து நான் பெரிய அளவுக்கு வளரவில்லையோ எனத் தோணும். தோணுது. அப்ப சொன்னதையே தான் இப்ப சொல்றேன். ஒரிவிதமான கட்ட அமைப்பு வந்துடுச்சோன்னு தோணுது. அதுதான் நிஜம்கிறதால அல்ல. நான் அதை நம்புகிறேன் -

பல் இயல் உலகு உறு பாடை பாடு அமைந்து, எல்லை இல் நூற் கடல் ஏற நோக்கிய, நல் இயல், நவை அறு, கவிஞர் நா வரும் சொல் எனத் தொலைவு இலாத் தூணி தூக்கினான் ராமன் வில் ஏந்தும் அழகை சொல்றார். உலகத்தில் உள்ள பலவகை மொழிகளில் நன்றாக அமைந்த எல்லையில்லாத கடல் போன்ற நூல்களை நன்கு கற்ற, சிறந்த, குற்றமற்ற, கவிஞர்களின் நாவிலிருந்து வரும் சொற்கள் போன்ற குறைவு இல்லாத (தீரவே தீராத) அம்பராத் தூணியை ஏந்தினான். உவமானம் உவமேயம் எப்படி மாத்திப் போட்டிருக்கார் பாருங்க! It's bountiful Like a Poet's tongue His Quiver

I caught the latter half of 'Hannah and her Sisters' on tv last night. Yet another example of Woody's sheer mastery in the art of direction - as I understand it. In one of the last scenes in the film, Elliot (Michael Caine) kisses his wife Hannah(Mia Farrow) in bed.Earlier that evening, Caine was told, in no uncertain terms, by Lee- Hannah's sister- that their brief affair was over.

The morality of art consists in the perfect use of an imperfect medium - Oscar Wilde I read a well-written review of a new book on Wodehouse's letters. The writer had covered his controversial broadcasts on German Radio and how what he did was typical of his way of dealing with world - by refusing to grow-up.