Anecdotal Evidence

Courage is many things to many people. To me, it is putting in full public view that which one wrote when in college:                                    The Love Lives of Lovable Men ‘Daschund puppies are cute’ The statement is subjective. But those who dare refute, Cannot share the adjective.

We like what we read when we can relate it to ourselves. And sometimes it takes some delusions of grandeur to be able to do so. I took to the crowd and the crowd took to me and yet I never lost myself in it;  always I felt apart from it. From my separate mental perch I looked at it critically, and I never ceased to wonder how I, who was so different in every way from those thousands who surrounded me, different in habits, in desires, in mental and spiritual outlook, how I managed to gain goodwill and a measure of confidence from these people. Was it because they took me for something other than I was? Would they bear with me if they knew me better? Was I gaining their goodwill under false pretences? I tried to be frank and straightforward to them; I even spoke harshly to them sometimes and criticized many of their pet beliefs and customs, but still they put up with me. And yet I could not get rid of the idea that their affection was meant not for me as I was, but for...

         சாப்பிடுவதைக் குத்திக் காண்பித்தாலே குமரேசனுக்கு கோபம் வரும். "வடிச்சதெல்லாம் தா இதே முளுங்கிருச்சு" என்று அக்காள் விளையாட்டாக ஒரு முறை சொல்லப்போக, இரண்டு நாள் சாப்பிடாமலே இருந்துவிட்டான் குழந்தை. முதல் நாள் யாரும் பெரிதாக கவனிக்கவில்லை. இரண்டாம் நாள் வீடு இறுக்கமானது. அம்மா மிரட்டினாள், கெஞ்சினாள்; அப்பா முதுகில் ரெண்டு போட்டார் ஒன்றும் மாறவில்லை. அக்காவை கன்னத்தில் விட்டார், அவள் அழுதுகொண்டே வந்து மன்னிப்பு கேட்ட பிறகு தான் சாப்பிட்டான். எல்லோரும் இலேசானார்கள், அப்பாவைத்தவிற . "இவ்வள வீம்பு நல்லதுக்கில்லடீய்" என்று கோபமும், பயமும் கலந்த தொனியில் அம்மாவிடம் சொன்னார்.

மலையிலிருந்து கல்லை எடுத்துவந்து தலையில் போட்டால், தலைவலி போமென்று ஒரு பாடலில் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. அசந்தர்ப்பமாக இது தோன்றும். ஆனால் தலைவலியை நிவர்த்திக்கக்கூடிய ஒரு செடிக்கு கல்லையென்பது ஒரு பேரென்று அறியவேண்டும். இங்ஙனமேயுள்ள தமிழ்வைத்திய பரிபாஷைகள் மிக அதிகம்   - உ.வே.சாமிநாதையரவர்கள் (சங்கத் தமிழும் பிற்காலத் தமிழும்)

So what is so bleeding difficult about understanding this man? Mannarthudi Jeyakrishnan is the son of a judge and a confidant of a pimp, scion of an respectable clan and a reveller with drink buddies, a graduate who physically labours in his own fields,  penny pinching hard -bargainer who books the entire floor of a hotel for a friend's night out,  is blunt mannered in speaking and capable of nuanced expression.

  "I just need someone who understands me. Whether it is Clara or Radha, it doesn't make a difference" So says an angry Mannarthudi Jeyakrishnan about the two women in his life. Radha is a smart, bold, college-going, distant relative of his. She had initially rebuffed his interests before slowly reconsidering her opinion.Clara was a extraordinarily intelligent and sensitive girl whom he met in the curious circumstance of initiating her into the flesh trade.Could they be more different? I shall cut to speculative sociopsychological musings now:

grasses that stay hidden grasses that don't... the same withering - Koboyashi Issa 26 , 27